بررسی اثرایسکمی –رپرفیوژن میوکارد بر میزان نسخه‏برداری وبیان ژنهای ucp2 و ucp3 درموش‏های صحرایی ونقش سیستم رنین- آنژیوتانسین در بروز این تغییرات

مقدمه: داروهای مهار کننده سیستم رنین آنژیوتانسین مستقل از اثرات همودینامیکی با عمل در سطح سلولی مولکولی می‏توانند اثرات محافظتی در سیستم قلب و عروق اعمال نمایند اما مکانیسم عملکرد آنها همچنان ناشناخته است. یکی از منابع اصلی تولید رادیکال‏های آزاد اکسیژن (ros)در ایسکمی رپرفیوژن میوکارد (nadph oxidase)nox2 است که بیان و فعالیت آن توسط آنژیوتانسین القا می‏گردد. در مقابل پروتئین‏های uncoupling (ucp2 وucp3 ) از عوامل کاهش دهنده تولید ros هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر داروی لوزارتان (بلوکر گیرنده at1 آنژیوتانسینii ( و رامیپریلات (مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( بر اندازه ناحیه انفارکت و وقوع آریتمی‏های دوره ایسکمی و نیز بررسی تغییرات بیان ژن‎‏های ucp2 ، ucp3 و nox2 در طی ایسکمی - ‏رپرفیوژن میوکارد بدون مصرف دارو و نیز به دنبال مصرف داروی لوزارتان و رامیپریلات است. مواد و روش‏ها: در آزمایش اول 7 گروه از موش‏های صحرایی نر ویستار (250 تا 300 گرم) به گروه‏های سالین، لوزارتان به مدت 1 (l-1w)، 4 ((l-4w و 10 هفته (l-10w) و رامیپریلات به مدت 1 (r-1w)، 4 ((r-4w و 10 (r-10w) هفته تقسیم شدند. با بستن شریان کرونر چپ مدل ایسکمی- رپرفیوژن در حیوانات القا گردید. تعیین اندازه ناحیه انفارکت توسط رنگ آمیزی با تترازولیوم و بررسی آریتمی های قلبی بر اساس قراردادlambeth صورت گرفت. جهت مطالعات مولکولی 8 گروه دیگر از حیوانات به گروه‏های:کنترل، شم جراحی، سالین بدون ایسکمی، سالین+ایسکمی، لوزارتان بدون ایسکمی، لوزارتان+ایسکمی، رامیپریلات بدون ایسکمی و رامیپریلات+ایسکمی تقسیم شدند. تغییرات سطح mrna توسط real-time pcr و تغییرات سطح پروتئین توسط وسترن بلات در میتوکندری‏های جدا شده از بافت قلب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که در گروه‏های r-1w، r-4w، l-4w وl-10w اندازه ناحیه انفارکت و تعداد آریتمی‏های بطنی به طور معنی‏داری کاهش می‏یابد در حالیکه در گروه l-1w و r-10w این کاهش از نظر آماری معنی‏دار نمی‏باشد. به دنبال ایسکمی - رپرفیوژن میوکارد، در ناحیه ایسکمی بطن چپ سطح پروتئینucp2 (p<0.001) و ucp3 (p<0.01)و نیز سطح nox2 mrna (p<0.001)افزایش می‏یابد. این در حالیست که در ناحیه غیرایسمکی بطن راست تغییر معنی داری در بیان ژن‏های مورد مطالعه مشاهده نگردید. مصرف لوزارتان و رامیپریلات به مدت 4 هفته افزایش سطح پروتئین ucp2 و نیز افزایش سطح nox2 mrna ناشی از ایسکمی را در ناحیه ایسکمی به طور معنی‏داری کاهش داد. بحث: نتیجه این مطالعه نشان میدهد که مصرف دوز غیر موثر بر فشار خون رامیپریلات و لوزارتان قلب را در برابر آسیب ایسکمی و رپرفیوژن میوکارد محافظت می کند. همچنین به دنبال ایسکمی - رپرفیوژن میوکارد سطح پروتئین ucp2 و ucp3در ناحیه ایسکمی بطن چپ افزایش می‏یابد بدون آنکه میزان نسخه برداری به طور معنی‏داری افزایش یافته باشد بنابراین ممکن است تغییرات بعد از نسخه برداری مسوول افزایش سطح پروتئین باشد. تغییرات بیان ژن‏های مذکور در بطن راست مشاهده نگردید که نشان دهنده موضعی بودن اثر ایسکمی است. مهار افزایش nox2 ناشی از ایسکمی توسط لوزارتان و رامیپریلات می‏تواند از مکانیسم‏های بروز اثرات محافظت قلبی این داروها باشد.